Ergens in september ’95 moet t zijn geweest…
Ik woonde anti kraak achter t Oosterpark.
Na het verbreken van 10 jaar samen, alleen, zwervend van tijdelijk huis naar huis in Amsterdam.
Op de Dappermarkt, om de hoek van “zijn” oude huis waar ik ooit ook nog woonde, kocht ik dit broodmes van mijn laatste geld. 40 gulden. Rest van de week brood en soep.
Maar, verloren en verdwaasd als ik me toen voelde, en door gebrek aan huisraad, wilde ik iets sterks, iets goeds, iets degelijks...
“Deze kwaliteit gaat een leven lang mee” bezwoer de verkoper.
Altijd scherp gebleven, vele vele broden, koeken, taarten gesneden….
Op vele vakanties mee geweest…
Maar nu …gebroken..na 22 jaar trouwe dienst…
Het sterke heeft zich zodanig geïnternaliseerd dat het uiterlijke breken mag…?
De periode is aangebroken dat ik dit sterke niet meer in mijn lade nodig heb maar elders gevonden hebt 